عموم مردم وقتی برچسب مسئول نظام جمهوری اسلامی روی آنها نخورده ممکن است فرزندانشان را رهسپار خارج از کشور کنند اما مسئول کشور آن هم در شرایطی که مردم در ابتدائیات زندگی خود مانده اند حق ندارد ارز مملکت را برای عزیزدردانه اش بفرستد و با روح و روان مردم بازی کند.
روزنامه «رسالت» در سرمقاله شماره امروز خود نوشت:
مرور زندگی سیاسی و دوران مسئولیت شهید رجایی بهترین گواه است برای اینکه در کوتاه‌ترین زمان هم می شود کاری کرد که تا ابد، نامت را به نکویی ببرند؛ از طرفی رصد زندگی بعضی مسئولان بی مسئولیت فعلی هم بهترین شاهد برای آن است که می شود در دوره کوتاه مسئولیتی بدنام شد. حضرت امام خمینی (ره) بنیانگذار انقلاب اسلامی در آستانه اولین سالگرد شهادت شهیدان رجائی و باهنر و گرامی‌داشت هفته دولت (7 شهریور 1361) در حضور نخست وزیر و اعضای هیئت دولت می فرمایند: «وقتی بنا شد که یک نفر رئیس جمهور یا یک نفر نخست وزیر شود، آقا منزلش آنطوری است و وضع عادی‌اش این طوری است، این دیگر نمی‌شود که از یک قدرت بزرگی بترسد. برای چه بترسد؟ این را که از او نمی‌گیرند. آن باید بترسد که می‌خواهد چپاول کند و می‌خواهد یک حکومت کذایی بکند، آن باید بترسد. اما رجایی– خدا رحمتش کند– و امثال این‌ها و باهنر و این‌هایی که ما از دست دادیم، که این‌طور نبودند که زندگیشان جوری باشد که مبادا یک وقتی از دست ما برود؛ خاضع بشوند پیش دیگران و برای اینکه زندگی را بیشترش بکنند زورگویی کنند به مردم.» اما آیا امروز می شود در حضور رئیس جمهور و هیئت دولت این صحبت ها تکرار شود؟ اگر تعارف را کنار بگذاریم، نمی شود. شرایط کشور به خصوص در حوزه اقتصادی عادی نیست و به تعبیر مقام معظم رهبری در جنگ تمام عیار اقتصادی به سر می بریم. امری که رئیس جمهور محترم هم به آن اذعان دارند و بارها تصریح کردند که در شرایط جنگی هستیم. قوانین عادی برای زمان جنگ، پاسخگو نیست. شرایط جنگی قوانین خاص خود را می طلبد. گاهی در شرایط جنگی امور مباح، ممنوع است. کلام حکیمانه ای است که حسنات الابرار، سیئات المقربین؛ شاید اموری که برای برخی از مردم خوب باشد برای افرادی با مرتبه ای بالاتر قبیح شمرده شود. عموم مردم وقتی برچسب مسئول نظام جمهوری اسلامی روی آنها نخورده ممکن است فرزندانشان را رهسپار خارج از کشور کنند اما مسئول کشور آن هم در شرایطی که مردم در ابتدائیات زندگی خود مانده اند حق ندارد ارز مملکت را برای عزیزدردانه اش بفرستد و با روح و روان مردم بازی کند. اگر نگران آینده فرزندش است، از مسئولیت کناره بگیرد و تمام و کمال به آینده سازی برای فرزندش بپردازد اما حق ندارد با عنوان مسئول نظام، تیشه به ریشه نظام بزند و مردم را نسبت به اصل نظام بدبین کند. بدیهی است این امر، جناحی و حزبی نیست، لشکری و کشوری نیست؛ هر کس در هر لباس و پست و منصب بخواهد خارج بزند باید از صف خارج شود، چون این خارج زدن ها هماهنگی و وحدت را به هم می ریزد.
