یزدهاب منطقه ای نخبگان ایران، طرحی برای مهاجرت معکوس نخبگان

عطیه سادات سیدمحسنی ـ ملت ما، در این جلسه افراد حاضر به ارائه طرح های پیشنهادی در حوزه های صرفه جویی، رفع ناترازی، تعاون، صنایع دانش بنیان، بهینه سازی و انرژی های تجدیدپذیر، افزایش بهره وری، هوش مصنوعی پرداخته و تجربیات خود در اجرای برخی از این پروژه ها را عنوان کردند.

یکی از طرح های ارائه شده به مشاور و دستیار رهبر انقلاب در این دیدار طرح یزدهاب منطقه ای نخبگان ایران بود. حیدر مفتاحی‌زاده، رئیس بنیاد نخبگان یزد و تهران در گفت وگو با ملت ما از این طرح می گوید.

85312802024-12-09T12:24:24+03:30https://media.mellatema.com//Image/2024/12/202412103285837081_Orig.jpghttps://media.mellatema.com//Image/2024/12/202412103285837081_Thum.jpg

مفتاحی زاده درباره جزئیات طرح یزدهاب منطقه‌ای نخبگان ایران می گوید: این طرح از سال 1400 ارائه شد. با تجربه ای که هم در بنیاد نخبگان یزد و هم در بنیاد نخبگان تهران داشتم و از آنجا که سال ها در این حوزه کار انجام داده بودم، این طرح را ارایه دادم و دیدگاه این بود که به صورت پایلوت باید «تجمع نخبگانی» برای حل مسائل شکل بگیرد و یزد یکی از استان های مستعد این فعالیت است.

او درباره دلیل انتخاب استان یزد می‌گوید: من در فضای نخبگانی یزد سالیان سال کار کردم؛ در این استان همگرایی بین مدیریت ها وجود دارد، علاوه براین، سرانه نخبگانی در استان یزد بالا است. همچنین یزد بخش خصوصی اقتصادی فعالی دارد؛ بطوریکه به ازای هر 300 نفر، ما یک واحد اقتصادی فعال در این استان داریم.

مفتاحی زاده می افزاید: با توجه به فعالیت این واحدها می شود زیرساخت حضور نخبگان و خانواده هایشان را در کشور فراهم کرد؛ زیرساخت هایی مثل شهرک علمی تحقیقاتی، کارخانه نوآوری و... .

او با تاکید براینکه اگر دولت زیرساخت را فراهم کند، صنایع هم میتوانند اقدام به بازگرداندن نخبه ها به ایران و کمک به آن ها کنند می گوید: در این صورت می توانیم آنجا یک الگوی مردمی از هاب نخبگانی در ایران داشته باشیم.

مفتاحی زاده به طرحی باعنوان «بورسیه صنعتی دانشجویان مستعد برتر» اشاره می کند که پیش از این اجرا شده بود و می گوید: من تجربه مدیریت طرح «بورسیه صنعتی دانشجویان مستعد برتر» در کشور را داشتم. در این طرح دانشجویان کارشناسی رشته های فنی، حسابداری و مدیریت صنایع و مکانیک از ترم اول و دوم را بورسیه شده و ماهیانه مبلغی به آنان پرداخت می شد. همچنین در این طرح از زیرساخت های تسهیلگری بنیاد نخبگان استفاده کردیم و دانشجویی که از ترم دوم مشغول فعالیت شدند، بخشی از حقوقشان را از شرکت و بخشی اش را از طریق بنیاد نخبگان تامین شد؛ اگر دانشجو پسر بود خدمت سربازی اش را در همان شرکت می گذراند و اگر سه چهار سال بورس می شد، 4سال هم تعهد خدمت در شرکت را می داد.

او درباره نتیجه این طرح می گوید: زمانی که این طرح را عملیاتی کردیم، متوجه شدیم فضایی غیر از فضای حاکمیتی در کشور داریم که حاضر هستند بچه های نخبه را به کشور برگردانند. زمانیکه دانشجو با رتبه 500 در استانی که در آنجا ساکن است مشغول کار شده و درآنجا بیمه و حقوق به او تعلق بگیرد، در شهر خود و در کنار خانواده اش می ماند و اگر نیاز به تحقیق بود، شرکت او را سه ماهه برای دیدن دوره به کشور اروپایی می فرستاد و فرد نخبه برای انجام بهتر کار به کشور بازمی گشت. وقتی این ایده عملیاتی شد این ایده به ذهنم رسید که میتوانم ده غالب دیگر تعریف کنم که این بچه ها را در کشور نگه داریم اما دولت کارهای زیرساختی اش را انجام دهد.

او با اشاره به اینکه دولت تنها با صدور دستور و نامه قادر به انجام این کار نیست، ادامه می دهد: نخبگان اگر قصد ماندن دارند باید با خانواده هایشان بمانند و این اقدامات باید به صورت غیرمستقیم انجام شود. بنابراین باید زیرساخت های فناوری را بیشتر از آنچه که در حوزه پارک است توسعه دهیم و تنها یک زیست بوم کارآفرینی برای فناوری نباشد، بلکه زیست بوم زندگی کردن باشد.

مفتاحی زاده می افزاید: اگر شرایط فرد نخبه مهیا باشد و بماند، شعاع اثرگذاری اش به دوست و همسایه اش هم می رسد و آن ها هم جهت دهی می شوند و بعد از چندسال شاهد فضای فرهنگی سطح بالا خواهیم بود.