سوال های بی پاسخ

مصاحبه مطبوعاتی آقای روحانی آن گونه که پیش بینی می شد، به سوالات اصلی مردم درباره وضعیت اقتصادی کشور پاسخ نداد و در ادامه روند شرطی شدن اقتصاد کشور به مذاکره و خوش بینی به غرب و دولت ایالات متحده قابل ارزیابی و تحلیل است. جای خالی راه‌حل‌های مدیریتی و نگاه به ظرفیت های داخلی همچنان به عنوان علامت سوالی بزرگ در ادبیات دولت و رییس جمهور دیده می شود. طبیعی است که سیطره چنین نگاهی در دستگاه اجرایی کشور موجب ادامه دار شدن مشکلات کشور - مخصوصا در بخش اقتصاد- خواهد شد. دفاع روحانی از بودجه انبساطی 1400 که نگاهی خوش بینانه به غرب و بایدن دارد و نگرفتن ژست طلبکارانه مقابل بدعهدی دولت آمریکا، نشان می دهد که اقتصاد و معیشت کشور همچنان وابسته به سیاست خارجی بوده و عزمی جدی برای اصلاح ساختار بودجه وجود ندارد.

همچنین مخالفت علنی رییس جمهور با مصوبه هسته ای مجلس که به عنوان قانون ابلاغ شده، حتما نشانه بدی به طرف‌های غربی می‌دهد و در مجموع لغو تحریم را دورتر خواهد کرد. در واقع روح حاکم بر این مصاحبه مطبوعاتی، فاصله نگرش حاکم بر دولت با سیاست « بی اثرکردن تحریم‌ها» و « لغو‌تحریم‌ها» بود. در این میان انتظار می رود نمایندگان مجلس هم نقش نظارتی خود را در طرح هسته‌ای ایفا کنند و هم بودجه را به نفع مردم اصلاح کنند.