رهبر انقلاب در جمع‌بندی خطبه اول، همت ملی برای قوی‌تر‌شدن ایران را تنها راه ادامه مسیر خواندند و افزودند: ما از مذاکره البته به‌جز با آمریکایی‌‌ها ابایی نداریم اما از موضع قدرت و قوت. ایشان تأکید کردند: این ملت عزیز و این کشور عزیز به فضل الهی قوی‌تر نیز می‌شوند، نه‌تنها در بعد نظامی بلکه در ابعاد اقتصادی و جهش علمی و فناوری که پشتوانه تحقق این هدف، حضور و صبر و استقامت ملت در صحنه و تلاش و کوشش بی‌وقفه مسوولان و مردم است. آیت الله خامنه‌ای افزودند: به فضل الهی این ملت و کشور در آینده‌ای نه چندان دور
به نقطه‌ای می‌رسد که دشمنان حتی جرأت تهدید او را هم پیدا نکنند.
چنان دید بلندی که مقام معظم رهبری دارند بسیار امیدوار کننده است و جای شکر که چنین امیدی را به جامعه با کلمات خود تزریق میکنند، گویا واژه تدبیر و امید بیشتر برازنده ایشان است تا کسی که میگوید من بلد نیستم.
دوگانه‌سازی جدید آقای روحانی به قدری دور از واقعیت بود که اقتصاددانان کثیری از طیف‌های متنوع فکری به آن واکنش نشان دادند و با یادآوری اشتباهات فاحش اقتصادی دولت، به رئیس جمهور نشان دادند که دیگر نمی تواند مشکلات اقتصادی را گردن دیگران بیندازد...
درست است که آقای روحانی از همان سال 92 راه حل مشکلات اقتصاد ایران را یکسره در مذاکره با غربی ها دانست و بر اساس همین وعده، دوبار از مردم رای گرفت اما واقعیت تلخ این است که وقتی دولتهای غربی به برجام پشت پا زدند و دست دولت ایران را در پوست گردو گذاشتند، آقای روحانی هیچ طرح جایگزینی بجای برجام نداشت. اکنون 20 ماه پس از خروج آمریکا از برجام، آقای روحانی مانند خودروی بدون دنده عقب گیرکرده ته کوچه بن بست، هنوز صحبت از مذاکره و راه حل سیاست خارجی می کند. آن هم بعد از یک دوره طولانی سوءمدیریت اقتصادی که اقتصاد ایران را بطور بی سابقه ای از نفس انداخته و با ندانم‌کاری‌های پی در پی سرمایه اجتماعی را به باد داده است.
حالا باید بنشینیم و "صبر" کنیم تا فُلان سال برسد تا دوره ایشان تمام شود و منتظر رییس جمهور جدید باشیم ، گفتم صبر و ناخودآگاه یاد این مصرع جناب سعدی افتادم.
"صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست "
پس با صفا باشید!
