از تغییر چشم و ابرو تا جراحی خودروهای منقرض خارجی/ وقتی به شعور مردم توهین می شود!

اخیراً خبری در رسانه ها منتشر شد مبنی بر اینکه گروه خودروسازی سایپا بدون حضور کمپانی رنو در ایران و با اتکا بر دانش بومی، خودرویی جدید را بر پایه ال 90 معرفی کرده است. اینکه برای خودکفایی در صنعت خودرو قدم هایی در حال برداشته شدن است، در ذات خود بسیار ارزشمند است؛ اما این دلیل نمی شود که هر اقدامی که صورت می گیرد، لزوماً از سوی مردم و کارشناسان تأیید شود. به گزارش سایت خبری تحلیلی ملت ما ، در این باره چند نکته قابل بیان است: 1. باید قبول کنیم در عصر ارتباطات و انفجار اطلاعات، که در یک چشم به هم زدن از اتفاقات و رخدادها مطلع می شویم، توقع مردم از طراحی و تولید خودرو بالا رفته است. اگر اخبار حوزه خودرو را دنبال کنیم، هر روز اخبار جدیدی از طراحی ها و ایده های جدید و جذاب و مشتری پسند در نقاط مختلف دنیا مشاهده می کنیم. در واقع امروز دعوا بر سر جلب نظر مردم و رضایت مشتری است. این موضوع، پیچیده و غیر قابل درک نیست اما تعجب می کنیم که چرا خودروسازان داخلی با برخی کارهای خود بر روی اعصاب مردم تخته گاز می روند! مثلاً بر روی خودروهایی مثل کوییک که از نظر طراحی و زیبایی ظاهری،اصلاً در حد و قواره یک خودروی امروزی نیست، بلکه با برخی خودروهای چندین دهه قبل قابل مقایسه است، امکانات جانبی می گذارند تا بگویند ما به روز هستیم. جایگاه و موقعیت خودروهایی نظیر تیبا و یا پژو 405 و ... مقایسه آنها با خودروهای امروزی هم خود مثنوی هفتاد من کاغذ است. در واقع خودروسازان کشور با این کارها خواسته یا ناخواسته تلاش می کنند که همچنان عقب ماندگی و فاصله آنها با خودروسازان مطرح خارجی حفظ شود ! علاوه بر اینکه در نهایت سرمایه ها و آبروی کشور به بازی گرفته می شود. 2. باید به شعور مردم احترام گذاشت. آنها به سادگی معنی پیشرفت در صنعت خودروسازی را درک می کنند. اینگونه تغییرات که در طراحی یک خودور برای رهایی از حجم وسیع انتقادات، شبیه به یک مخلوط کن عمل شود و یا با تغییر چراغ جلو و عقب، رنگ سقف و ... بازی شود و به جای تغییرات اساسی و یک اقدام خیره کننده و منحصر به فرد، دست به جراحی خودروهای منقرض خارجی بزنیم و چشم و ابروی آنها را درست کنیم، و در نهایت نیز با عنوان داخلی سازی در بوق و کرنا کنیم، در مقایسه با انتظاری که مردم از خودروسازان دارند،تقریباً نوعی شیره بر سر مردم مالیدن و در واقع توهین به درک و فهم آنهاست.

3. سوال اینجاست که چه کسانی باعث شده اند که کشور ایران با این همه نیروی انسانی متخصص و جوان و همچنین ظرفیت عظیم علمی، در عرصه خودروسازی چندین دهه مشغول تنفس مصنوعی دادن به خودروهای تاریخ مصرف گذشته خارجی باشد تا این خودروها به همین راحتی در دل تاریخ دفن نشوند؟! قطعاً تحقیق و تفحص از خودروسازان سرنخ های خوبی به دست ما خواهد داد و امیدواریم نهادهای نظارتی مانند مجلس و قوه قضائیه هر چه زودتر در این موضوع ورود کنند. خودروسازان تا چه زمانی اجازه دارند آبروی تولید داخلی را ببرند؟ 4. اگر برای جلوگیری از زمین خوردن تولید ملی و چرخیدن چرخ صنعت کشور، از خودروی داخلی حمایت کرده و برای خودروهای خارجی تعرفه های سنگین معین کنیم، اما در عوض در بعد نظارتی و حساب کشیدن از خودروسازان ضعیف عمل کنیم، در نهایت این می شود که امروز شاهد یک نوع دیکتاتوری تحمیلی بر مردم از جانب خودروسازان هستیم. با توجه به اینکه امروز خودروسازان مطمئن هستند که در بازار موجود هر چه تولید کنند مردم راهی جز خرید آن ندارند، این رویه قطعاً در کیفیت خودروهای تولیدی نیز اثرگذار خواهد بود و لزومی وجود ندارد که خودروساز ما همپای شرکت های مطرح خودروسازی دنیا قدم بردارد. 5. نکته پایانی اینکه اخیراً خبرهای خوبی مبنی بر همکاری نیروهای مسلح و صنعت خودروسازی منتشر شده است. در صورتیکه واقعاً خودروسازی در همان مسیری قدم بگذارد که سال ها پیش ارتش و سپاه قدم گذاشته اند، جای هیچگونه شکی نیست که به زودی خبرهای خوشحال کننده ای از تحول در صنعت خودروسازی خواهیم شنید. اما در صورتیکه این همکاری ها به صورت مقطعی و یا به نوعی برای دهان پرکنی و خاموش کردن آتش نارضایتی ها و جلوگیری از سیل انتقادات و مطالبات مردمی باشد، با توجه به تجربه های پیشین، خواهیم دید که دوباره درب کارخانه های خودروسازی بر همان پاشنه قبلی خواهد چرخید.